و ناگهان ترمز برید...

بعدازظهر چهارشنبه، زمانی که ساعت‌های کار به پایان رسیده و خبرنگاران نیز راهی خانه برای شروع آخر هفته خود بعد از یک هفته شلوغ انتخاباتی بودند، خبر تصادف اتوبوس حامل همکاران‌شان و فوت دو نفر از آن‌ها زندگی را در پیش چشمان‌‌شان تیره و اشک و غم را بر صورت‌شان نشاند. در سفر خبرنگاران محیط‌زیست به ارومیه اتوبوس اسکانیای فرسوده‌ای که به گفته مسوولان متعلق به کارخانه سیمان و جابه‌جایی کارگران آن بوده حادثه‌ساز شد. در همان ساعات پس از حادثه گفته شد که ستاد محیط‌زیست استان آذربایجان‌غربی به‌دلیل آنکه هزینه‌ای صرف نکند، به‌طور رایگان آن را برای انتقال خبرنگاران در نظر گرفته است؛ اتوبوسی که از همان ابتدا از نظر خبرنگاران به‌شدت فرسوده و خراب به نظر آمده و حتی برای آن جوک هم ساخته شده به‌طوری‌که در اظهارات خبرنگاران این مورد دیده می‌شود که می‌گفتند: «اتوبوس اینقدر داغون بود که از همان ابتدا برایش جوک ساختیم و می‌گفتیم اتوبوس مرگ.»

زینب رحیمی، خبرنگار محیط‌زیستی که در این سفر نزدیک مهشاد کریمی، یکی از فوت‌شدگان این حادثه نشسته بود، در تشریح این اتفاق گفته است که آرام‌رفتن اتوبوس آن‌ها را متوجه این موضوع کرده که شاید اشکالی وجود دارد. او حتی به بازدید از تونل انتقال آب «زاب» هم اشاره کرده و معتقد است که مسیر تونل نیز خطرناک بود و حتی بازدید از آن نیز کار درستی نبوده است. رحیمی با بیان اینکه حادثه در زمان برگشت از این تونل رخ داده، گفت: من با مهشاد کریمی، وسط اتوبوس بودیم. من در ردیف صندلی‌های سمت راننده نشسته بودم و مهشاد آن‌طرف نشسته بود. یعنی روی هر ردیف یک نفر نشسته بود. هردوتای‌مان لبه صندلی نشسته بودیم و داشتیم با هم صحبت می‌کردیم که ناگهان کمک‌راننده از جلو بلند شد و به سمت عقب دوید و داد زد که «کمربندهای‌تان را ببندید»، همه ما فکر کردیم که شاید افسر پلیس دیده است، چون اصلا نگفت که ترمز بریده و فقط گفت که کمربندها را ببندید. یکبار هم اتوبوس به سمت دره چپ شد اما دوباره خودش را در جاده صاف کرد و فکر کردیم مشکل حل شده و اصلا فکر نمی‌کردیم که ترمز بریده است. ناگهان راننده داد می‌زد: «یا ابوالفضل، یا ابوالفضل». یک نفر هم گفت ترمز بریده است. بعد فرمان را به سمت چپ گرفت؛ زیرا سمت راست گاردریل بود که پایین آن هم دره بود. به گفته رحیمی؛ از زمانی که کمک‌راننده داد زد که کمربندهای‌تان را ببندید تا زمانی که تصادف اتفاق افتاد، فقط چند ثانیه گذشت. اصلا کمربند را هم پیدا نمی‌کردیم و مهشاد هم نتوانست کمربندش را ببندد و شاید فقط یک نفر توانست کمربندش را ببندد اما نکته‌ای که در اظهارات خبرنگاران حاضر در این حادثه به چشم می‌آمد این بود که برنامه‌ریز سفر به آن‌ها گفته بود که از صبح دیده که راننده اتوبوس فقط با دنده کار می‌کند و با ترمز کار نمی‌کند و اتوبوس اصلا ترمز نداشته است. اتفاق عجیب‌تر و درعین‌حال غم‌انگیز ماجرا این است که مسوولان حاضر در محل اقامت خبرنگاران مصدوم واکنش ویژه‌ای به موضوع نشان نداده و به گفته خبرنگاران، بی‌تفاوتی خاصی نسبت به اتفاق پیش‌آمده داشته‌اند؛ به‌طوری‌که طرز نشستن کلانتری، رییس سازمان محیط‌زیست در برابر خبرنگارانی که با گریه با او سخن می‌گفتند و نگاه خنثای او واکنش‌های بسیار زیادی در رسانه‌ها و فضای مجازی داشت و همه معتقد بودند که نحوه برخورد او با اتفاقات محیط‌زیستی کشور نیز طی چندین سال اخیر همین‌گونه بوده و تلاشی برای بهبود اوضاع انجام نشده است. صبح دیروز این خبرنگاران با حضور خانواده‌ها و همکاران خود در قطعه نام‌آوران به خاک سپرده شدند اما تا همین امروز نه عذرخواهی صورت گرفت و نه جز بازداشت راننده، با مسببان حادثه در سازمان محیط‌زیست و ستاد آن در آذربایجان برخوردی شد. حادثه پشت حادثه کمتر از 24ساعت پس از وقوع حادثه برای خبرنگاران محیط‌زیست، اتوبوس حامل سربازان معلم که از زاهدان راهی شیراز بود، در منطقه دهشیر یزد تصادف کرد که این حادثه به فوت پنج نفر و مصدوم شدن ۳۳نفر دیگر منجر شد. سربازان وطن که بنا بود از مهرماه به‌عنوان معلم در محل‌های تعیین‌شده ادامه خدمت سربازی خود را بگذرانند اما حالا پنج تن از آن‌ها دیگر بین ما نیستند و قرار نیست هیچ کلاسی با تدریس آن‌ها شروع شود. حوادثی که قلب همه مردم را به درد آورده و داغدارشان کرده است. برای رسیدگی به این مساله دولت گروهی را تعیین کرده است. همچنین فرماندهی نیروی انتظامی هم دستور رسیدگی سریع به این مساله را داده است. از سوی دیگر گفته شده که راننده اتوبوس خبرنگاران بازداشت شده اما مساله این است که به احتمال زیاد در پایان رسیدگی‌ها علت حادثه مثل همیشه نقص فنی خودرو یا اشتباه راننده عنوان خواهد شد و بعد از آن هیچ تصمیمی برای ارتقای سطح معاینه فنی اتوبوس‌ها، رسیدگی به سلامت رانندگان، رفع نقاط حادثه‌خیز جاده‌ها و مواردی از این دست گرفته نخواهد شد. باید فکر جدی درباره تلفات متعدد تصادفات جاده‌ای کرد که سال‌هاست جان می‌گیرد و به رویه‌ای عادی تبدیل شده؛ به نحوی که حتی مسوولان نیز در شرم‌آوری کامل از آن به‌عنوان حوادث طبیعی یاد می‌کنند! در نتیجه این حوادث تلخ موضوعی نیست که به‌سادگی بتوان از کنار آن‌ها گذشت؛ نخست لازم است اقدامات جدی در راستای جلوگیری از حوادث مشابه در دستورکار قرار گیرد و دوم اینکه در اسرع وقت تحقیقات برای شناسایی علل و عوامل این حوادث انجام و با مسببان آن‌ها برخورد قانونی شود.