«صبح‌نو» به مناسبت ولادت امام‌رضا (ع) در گفت‌وگویی با سیدحسین سیدی «انجمن ادبی ارادت» را معرفی می‌کند
بزرگ‌ترین خروجی ما تربیت شاعر است
در رثای ائمه‌اطهار(ع) شعرهای زیادی سروده شده است، به‌خصوص پس از وقوع انقلاب اسلامی ایران. دراین‌میان حضرت امام‌رضا(ع) از جایگاه ویژه‌ای نزد شاعران برخوردار است و به شکرانه واقع شدن حرم این حضرت در این سرزمین، شعرهای زیادی در رثای امام هشتم شیعیان سروده شده است.
کمی بیش تر خودتان را برای مخاطبان «صبح‌نو» معرفی کنید! چه شد که به شعر علاقه‌مند شدید و آن را به‌صورت حرفه‌ای دنبال کردید؟
من سیدحسین سیدی، متولد1359 در تربت‌حیدریه هستم. از بچگی به شعر علاقه داشتم و کتاب‌های متعدد شعری که در خانه داشتیم، ازجمله حافظ را همیشه می‌خواندم. کلاس سوم راهنمایی اولین شعرم را برای امام‌حسین(ع) سرودم، شعری سبک و ساده، «ای حسین ای جان ما، جانان ما». این شعر یک غزل پنج‌بیتی بود و باعث شد پدرم مرا در این زمینه تشویق کند. بعدتر نیز به حجره‌های طلبگی رفتم و الان هم در خدمت شما هستم.
چه آثاری در زمینه شعر منتشر کرده‌اید؟ کمی بیش تر این آثار را معرفی کنید.
در حوزه شعر آثار زیادی منتشر نکرده‌ام به‌جز کتابی که در سال82 انتشار یافت به نام
«ای کاش غزل‌های دلم چاپ نمی‌شد» که مجموعه‌ای عاشقانه بود. پس از آن «منظومه آیه‌های مهربانی» را جمع‌آوری کردم که درباره بحث به آتش کشیدن قرآن ازسوی تری جونز بود. بعدتر نیز کتاب سه‌جلدی «حنجره‌های جاری» را در دفتر تبلیغات اصلاح کردم.
در زمینه شعر از چه شاعرانی تاثیر گرفته‌اید؟
از شاعرانی مانند حافظ و سعدی بسیار تاثیر گرفتهام؛ زیرا به نظرم شاعران فوق‌العاده‌ای هستند. در بحث معنا، مولوی بر من تاثیر زیادی گذاشته است. در میان شاعران معاصر نیز به کارهای فاضل نظری بسیار علاقه دارم.
آیا کتاب جدیدی در دست انتشار یا نگارش دارید؟
بله. دو یا سه کتاب در دست نگارش دارم که بعد از به اتمام رسیدن درباره‌شان صحبت خواهم کرد.
«انجمن ادبی ارادت» با تلاش‌های شما در مشهد شکل گرفته است. کمی بیشتر از این انجمن بگویید. چه شد که این انجمن شکل گرفت و چه اهدافی در شکل‌گیری آن وجود داشت؟
سال96 در بنیاد ملی امام‌رضا (ع) به این فکر کردیم که باید یک انجمن شعری قوی را تحت حمایت یک ارگان شروع کنیم و این‌طور بود که «انجمن ادبی ارادت» با زحمت دوستان شکل گرفت. این انجمن تا امروز به کار خود ادامه داده است و بیش از 80درصد شاعران مذهبی کشور در آن شرکت کرده، شعر خوانده‌اند و دوره‌های آموزشی گذاشته‌اند. مدتی نیز کلاس‌های فوق‌برنامه داشتیم که باعث معرفی بیشتر انجمن شد، به شکلی که دیگر برای علاقه‌مندان جا کم داشتیم. همان زمان آقای عشقی، مسوول انجمن‌های شعر خراسان به من اطلاع دادند که «انجمن ادبی ارادت» یکی از بهترین انجمن‌های شعر مشهد شده است.
این انجمن در دوران کرونا چطور به فعالیت‌های خود ادامه داد؟
ابتدا مانند بسیاری از انجمن‌ها مجبور به تعطیلی جلسات شدیم. بعدتر اما جلسات را به‌صورت وبیناری برگزار کردیم. زمانی که تعداد مبتلایان به کرونا کاهش یافته بود، دوباره جلسات را حضوری کردیم که باز هم به‌دلیل شیوع گسترده ویروس مجبور شدیم به
فضای مجازی رجوع کنیم. خوشبختانه امسال، بعد از ماه مبارک رمضان جلسات به‌صورت حضوری برگزار می‌شود.
انجمن‌های شعری دیگری نیز در مشهد فعالیت دارند اما شاعران زیادی از جلسات منظم انجمن ارادت تعریف کرده‌اند. به نظر شما دلیل استمرار این انجمن چه بوده است؟
سعی کردیم فضایی دوستانه بسازیم. شاعران معمولا رفاقتی در جلسات شرکت می‌کردند.
ادامه از صفحه 12
تلاش کردیم برای همه طیف‌ها آورده‌ای داشته باشیم. خیلی از شاعران جوان به سطحی می‌رسند که دیگر کلاس‌های انجمن برای آن‌ها جنبه آموزشی ندارد. سعی کردیم از حضور شاعرانی مانند آقایان سیدحمیدرضا برقعی، سیدمحمدجواد شرافت، حامد عسگری، عباس صادقی زرین، علی انسانی، محمدجواد غفورزاده (شفق) و آقای معیری در این جلسات استفاده کنیم. تلاش‌مان این بود سطحی از جذابیت را در جلسات نگه داریم تا برای همه کسانی که در آن شرکت می‌کنند آورده‌ای وجود داشته باشد.
خروجی‌های این انجمن تا امروز چه بوده است؟ چه کتاب‌ها یا چه شاعران جدیدی را انجمن معرفی کرده است؟
بزرگ‌ترین خروجی ما تربیت شاعر است. چند سال پیش کسانی در این جلسات شرکت داشتند که حتی وزن و قالب را نمی‌شناختند اما امروز در کسوت شاعر در محافل ادبی مطرح حضور دارند و شعر می‌خوانند. کلیپ‌های زیادی را نیز از شعرا ضبط کرده ایم که در ایام مناسبتی پخش می‌شود. بیش از چهار کتاب آماده انتشار داریم که ماحصل انجمن ارادت است. در این مدت مسابقات و جشنواره‌هایی را به‌صورت مجازی برگزار کردیم که نتیجه‌اش محتوایی بود که به امید خدا به‌زودی چاپ خواهد شد.
به نظر شما جایگاه شعر آیینی در ادبیات ما کجاست؟
موضوع مهم این است که حکومت‌ها باید بستر را فراهم کنند. بعد از انقلاب شعر آیینی ما به‌شدت رشد کرده است. اگر تاریخ ادبیات فارسی را بخوانید متوجه می‌شوید که این میزان شعر شیعی که در این 40سال اخیر سروده شده، در کل تاریخ ادبیات وجود ندارد. پس بستر مهیا بوده و باعث پیشرفت شعر آیینی و رضوی شده است. پیش‌تر فقط چند شعر و شاعر معروف وجود داشت که در حوزه رضوی، کربلا و سیدالشهدا (ع)شعر گفته بودند، ازجمله محتشم کاشانی و جودی خراسانی، اما الان این‌طور نیست. امروزه هر مداحی به‌صورت مستقل شعر می‌خواند و تا بخواهید شعر قبلی را تجدید کنید، شعر دیگری در یک قالب جدید و با معنایی تازه و بکر سروده می‌شود. این نکته را نیز نباید فراموش کرد که وقتی کمیت زیاد شود، آسیب نیز بیشتر خواهد شد. به‌طورکلی شعر آیینی ما به‌شدت رشد کرده اما هر چه ارتفاع این شعر زیادتر شود، خطر سقوطش نیز بیشتر است. آسیب دیگری که در حوزه شعر آیینی وجود دارد تهی شدن از بیان اندیشه و معارف است. شعر آیینی امروز بیشتر به عواطف، خیال و جوهر شعر می‌پردازد و باید بیان اندیشه‌ها و معارف را هم به شکلی زیبا در آن گنجاند.
برای آینده فعالیت‌های انجمن چه برنامه‌هایی دارید؟
سعی می‌کنیم انجمن را غنی‌تر کرده و به‌لحاظ ک
می و کیفی آن را گسترش دهیم. برنامه‌های مجازی یکی از موضوعاتی است که در دستورکار قرار گرفته است. در حالت عادی 60 تا 80نفر در جلسات حضوری می‌توانند شرکت کنند اما همین برنامه‌ها در
فضای مجازی گاه بیش از 2هزار بازدید دارند. پس نباید ظرفیت فضای مجازی را از دست بدهیم، یعنی علاوه بر اینکه برنامه را به‌صورت حضوری برگزار می‌کنیم، باید بخش‌های برجسته آن را در فضای مجازی هم منتشر کنیم تا همه بتوانند از آن استفاده کنند. باید بیشتر ایده‌پردازی کنیم و این ایده‌ها را در راستای غنی‌تر شدن جلسات به کار گیریم. نکته مهمی که لازم می‌دانم اشاره کنم این است که نمی‌توان با قشر امروز به‌صورت مستقیم گفت‌وگو کرد. در دوران طلبگی به ما گفته‌اند با استفاده کنایات و استعارات زیبا سخن بگویید؛ زیرا تاثیر بیشتری خواهد داشت. ما همیشه از این مستقیم‌گویی‌ها رنج دیده‌ایم، پس باید این مهم را در حوزه شعر هم لحاظ کنیم.
ارسال نظر