مردم‌سالاری به سبک اصلاح‌طلبان

 اصلاح‌طلبان همیشه خود را مدافع مردم‌سالاری و رأی مردم نشان می‌دهند اما ایشان در عمل، رویه‌های ضد دموکراتیک در پیش گرفته‌اند. یکی از ابداعات اصلاح‌طلبان علیه مردم‌سالاری، بی‌احترامی به اندیشه مخالف و تقسیم رأی مردم به کمی و کیفی در انتخابات سال84 و همچنین اظهارات عجیب حسین مرعشی، سخنگوی وقت حزب کارگزاران سازندگی و دبیرکل فعلی این حزب در پی شکست اصلاح‌طلبان در انتخابات مجلس در سال94 بود که مدعی شد مردم شهرستان‌ها عقب‌مانده سیاسی هستند. او مردم تهران - که به لیست مجلس ائتلاف هاشمی رأی دادند- را در حوزه سیاسی توسعه‌یافته دانست. وی به ایسنا گفته بود: «اکنون می‌توان شاخص توسعه سیاسی ایران در تهران را 100، در مراکز استان‌ها 50 و در شهرستان‌ها 30 در نظر گرفت». مرعشی با این اظهارات توهین‌آمیز مدعی می‌شود که هرکس به جریان اصلاحات رأی بدهد، توسعه‌یافته و الا عقب‌مانده است.
ایجاد تقابل بین مردم‌سالاری و ولایت‌فقیه از دیگر رویکردهای اصلاح‌طلبان بوده است. تقابل‌تراشی میان مردم‌سالاری و ولایت‌فقیه در اتمسفر اندیشه‌ای اصلاح‌طلبان جدی و محوری بود. حتی از نظر آنان جامعه مدنى، یک جامـعـه سکولار است. درحالی‌که براساس قانون اساسی و حتی براساس نظریه فقهی بسیاری از علما ازجمله مقام معظم رهبری، رأی مردم بخشی از شرایط مشروعیت ولایت‌فقیه بر جامعه است و لذا بین مردم‌سالاری و ولایت‌فقیه تعارضی وجود ندارد و بر همین اساس بود که رهبر انقلاب، مردم‌سالاری دینی را به‌عنوان یک نظریه اصیل مطرح فرمودند. ترجیح قدرت‌سالاری بر مردم‌سالاری ازجمله دیگر ویژگی‌های جریان موسوم به دوم خرداد است. آن‌ها برای رسیدن به این مقصود با هر حزب و گروهی ائتلاف می‌کنند و برای کسب قدرت دست دوستی به دشمنان نظام اسلامی می‌دهند و حتی برای سقوط حاکمیت حاضرند به دشمن پیشنهاد افزایش تحریم‌ها و فشار بی‌رحمانه بر مردم را بدهند.
مردم‌گریزی در سیاست‌های اقتصادی، اجتماعی و ... از دیگر ویژگی‌های جریان دوم خرداد است که کاملا با مردم‌سالاری مغایر است. این جریان سیاسی، اعتقادی به توانمندی‌های ملت ندارد و تنها راه نجات کشور را تسلیم در برابر به قول خودشان کدخدا می‌دانند و اقتصاد، علم و دانش و حتی فرهنگ ما را تنها از مسیر گرایش به غرب، میسر می‌دانند. هشت سال تکیه یکجانبه بر برجام نافرجام و حتی فشار سیاسی به دولت سیزدهم برای اولویت دادن به برجام، تکیه بی‌حدوحصر بر سند2030 که حتی مغایر با قانون اساسی سازمان یونسکو است، مخالفت با اقتصاد مقاومتی، مخالفت‌ها با خودکفایی در تولید کالاهای اساسی و... همگی حاکی از عدم اتکای این جریان سیاسی بر توانمندی‌های ملت بزرگ ایران است.